Biodiversiteit is het geheel van al het leven op aarde. Een ander woord voor biodiversiteit is soortenrijkdom. De volledige soortenrijkdom van de aarde zijn alle soorten planten, dieren en andere levensvormen bij elkaar. Zo bestaan er tienduizenden soorten bomen en zelfs miljoenen soorten insecten.

De grootste soort op aarde is de blauwe vinvis, maar de meeste soorten zijn juist microscopisch klein. De mens is ook één soort, en dus onderdeel van de soortenrijkdom van het leven op aarde.

De definitie van biodiversiteit is nog iets ruimer dan alleen soortenrijkdom. Zo omvat biodiversiteit ook de genetische diversiteit binnen soorten. Hoe hoger die genetische diversiteit, hoe ‘gezonder’ een soort is. Bossen met veel genetische variatie in de bomen zijn bijvoorbeeld minder kwetsbaar voor plagen en ziekten.

Biodiversiteit omvat ook de onderlinge afhankelijkheid van allerlei vormen van leven. Zo kunnen koraaldiertjes niet leven zonder specifieke algen en zijn citroenvlinders (gele vlinders die je vooral in de lente ziet) in Nederland afhankelijk van twee specifieke bomen: sporkehout en wegedoorn. Als die bomen zouden verdwijnen, verdwijnt de vlinder ook.

Ook de mens is uiteindelijk afhankelijk van ander leven. Vaak niet zozeer van een specifieke soort, maar wel van het geheel van al die soorten. Als er bijvoorbeeld geen bodemleven (denk aan wormen, schimmels, pissebedden) zou bestaan, zouden akkers en weilanden uitgeput raken en steeds minder voedsel produceren.

Grote gezonde ecosystemen zijn ook onmisbaar om het klimaat stabiel te houden. Dat doen ze bijvoorbeeld door CO2 vast te leggen. En ook door water op te nemen en weer te verdampen. Zo is het bestaan van bossen belangrijk om regenval over de aarde te verdelen, waar opnieuw de landbouw van profiteert.

Als het echt misgaat met biodiversiteit, zijn er eigenlijk uitsluitend verliezers (onder wie de mens). Dat weten we uit studies naar dramatische gebeurtenissen in het verre verleden van de aarde. Het uitsterven van soorten veroorzaakte dan een kettingreactie: steeds meer soorten stierven uit. Het herstel van zulke uitstervingsgolven duurt vele miljoenen jaren.

Bron: nu.nl

Het kabinet is zojuist naar buiten gekomen met een serie beleidsbrieven en voorstellen voor het nieuwe stikstofbeleid. Hier de eerste reactie van Annie van de Pas, netwerkdirecteur van de Natuur en Milieufederaties. 

“Het is bij eerste lezing goed om te constateren dat er onderzoek wordt gedaan naar een nieuw verdienmodel voor boeren. Ook kunnen we met instemming lezen dat er aan het verhogen van het waterpeil prioriteit wordt gegeven en dat er een goede gezamenlijke veenweideaanpak komt. Maar we hebben ook zorgen. Zo kan het voorgenomen landbouwakkoord voor vertraging zorgen.”

Daarbij komt het bij de uitwerking van deze brieven aan op een goede concretisering, waarmee aan de slag kan worden gegaan: “Het is de vraag of de brieven daarin ver genoeg gaan. We nemen de komende dagen daarom de tijd om deze stapel brieven goed te lezen en komen daarna met een langere inhoudelijke reactie. Voor ons blijft daarbij hoe dan ook voorop staan dat we nu écht aan de slag moeten. We hebben geen tijd meer te verliezen. De crisis voor de natuur is vanwege het stikstofprobleem te groot om te blijven hangen in voornemens,” aldus Annie van de Pas, netwerkdirecteur van de Natuur en Milieufederaties.

Bron: https://www.natuurenmilieufederaties.nl/